آخرین اخبار

با حجابم راحتم !

جنجال بر سر حجاب من است، فصل گرما  که از راه می رسد ؛ حساسیت موضوع چند برابر می شود،‌ اما آنچه فراموش می شود خود من هستم که تکلیفم را به درستی نمی دانم، ولی آن چه می دانم و به آن معتقدم این است که هرگز فصل ها و گرما و سرما خللی […]

اشتراک گذاری
۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۶
548817 بازدید
کد مطلب : 4798

جنجال بر سر حجاب من است، فصل گرما  که از راه می رسد ؛ حساسیت موضوع چند برابر می شود،‌ اما آنچه فراموش می شود خود من هستم که تکلیفم را به درستی نمی دانم، ولی آن چه می دانم و به آن معتقدم این است که هرگز فصل ها و گرما و سرما خللی در وضعیت حجابم نمی تواند ایجاد کند. زیرا: من به خوبی می دانم که حجاب فصلی نیست، اما جنس آن فرق می کند که با آن هم به راحتی کنار آمده ام.

اگر حجاب برای من اعتقاد باشد؛ کی می تواند این اعتقاد را تضعیف کند؟

اگر من برای محفوظ ماندن از تیغ نگاه های حریص آن را رعایت می کنم ،‌ باز هم کی می تواند برایم خط و نشان بکشد؟

من برای حضور راحت و بی دغدغه خوب می دانم باید با راحت ترین و بی دردسرترین پوشش ظاهر شوم. به قول مادرم: آهسته بیا، آهسته برو … که گربه شاخت نزنه، اما حالا مسئله این گربه ها هستند که به نظر برای مهار آن ها باید تجهیز شد.

در جامعه ای که زن باید فعال باشد و در کنار کارها و وظایف خانوادگی اش در اجتماع حضور داشته باشد،‌ آیا این منطقی نیست که حضورش بی مزاحمت باشد تا هم نقش و حرکتش دیده شود و هم وظیفه اش را به درستی انجام دهد؟

هرگز حجاب برای زن دردسر یا به قول مدعیان آزادی زن «محدودیت» نیست. زن برای پررنگ شدن نقش و کار و هنرش باید بداند چه مسیری کوتاه تر و در عین حال کم خطرتر است.

در راهی که گرگان در کمین و روباهان حریص همه جا هستند،‌ این کار که حفظ حجاب زن را به مسایل حاشیه ای نمی کشاند؛ بی اعتراض و قیل و قال قبول است.

فرهنگ ادب و ترویج اخلاق در میان مردم و خصوصاً مردان بسیار ضروری تر از فشار بر زنان برای رعایت حجاب است.

اگر پوشش،‌ زن را محفوظ نگاه می دارد؛ این را باید با کار فرهنگی و رسانه ای انجام داد تا با اجبار و باز هم فرهنگ عفاف باید دو طرفه باشد .

مردان چشم پاک با حفظ حریم ها به زنان در جامعه مانند اعضای خانواده ی خود بنگرند و زنان نیز از کوچک ترین عامل و حرکت برای تحریک مردان بپرهیزند تا در سایه ی این تعامل دو طرفه به جامعه ای سالم و خالی از هرزگی نزدیک شویم.

به نظر توصیه های دینی و مذهبی تنها با تک مخاطبی شکل نگرفته اند.

تذکرها عمومی و مخاطب زنان و مردان هستند. زن با فعالیت سالم اجتماعی هرگز به خود آرایی برای جلب نگاه هرزه تن نخواهد داد، زیرا : او می داند برای در امان بودن از هجمه های بیرونی باید شکیل تر ظاهر شود تا به سهولت به مقصودش برسد.

حجاب همچون دژی زن را برای مبارزه با حریم شکنی ها حفظ می کند و این اعتقاد باید با اعتقاد به جامعه تزریق شود و هرگونه اکراه و اجبار به زودی سدی خواهد شد که حتی منطقی ترین برخوردها را نیز نمی پذیرد.

مسئله ی امروز حجاب به نسلی برمی گردد که حساس و عاطفی است نه عاقل و منطقی جوانان بیشترین مورد در این پازلند.

جوانان به شکلی غریزی مایلند دیده شوند و حالا برای این دیدن چه چیز دیدنی تر از فیزیک شان!

شاید با اندکی تأمل بیابیم که این حرکت ضعف فرهنگی متولیان این امر است که او را چنان قوی بار نیاورده اند که برای عرضه و خودنمایی فکر و هنر و دستاورد اندیشه اش را به ویترین معرفی بیاورد ؛ پس این جا او تنها مقصر نیست.

قصور خانواده ها برای تدوین برنامه های درست و سرگرمی های سازنده نیز دیده می شود ، از دیگر اربابان این حلقه ی شکسته ی بیان قلعه های فرهنگی اند ،  آن قدر جامعه را ایده آل تهیه کرده ایم که جوان کاری جز خودنمایی به این شیوه را نمی یابد .

او را ضعیف کرده ایم ، ایراد گرفته ایم ، بی هویتش کرده ایم که جز در خود نمی بیند؛ چرا این واقعیت تلخ را نمی پذیریم که به شهادت ارقام از منابع موثق زنان ایرانی در سال ۲ میلیارد دلار مواد آرایشی مصرف می کنند و این برابر است با ارزشی که زنان قالیباف در کارگاه ها به توسعه ی ارزی می افزایند اما چه فایدهد از این در وارد کرده و از در دیگر باخته ایم.

اگر توانایی ها دیده نشود، اگر با کوچکترین تحرکی برای خودنمایی تشویق را پیشه نکنیم ، حاصل این است و دیگر جای گلایه نیست.

تحریف جامع حجاب در عرصه ی معنایی و مصداقی برای زن کدام است؟

روپوش های تیره با طرح های تکراری، چرا مسلمانان در دیگر کشورهای اسلامی از حجاب برای احراز هویت و مبارزه استفاده می کنند و در کشور من آن به طرزی ناخواسته مقابله می شود ، عیب کار کجاست؟

چرا همیشه برای رسیدن به مقصدی میانبر می زنیم؟ آیا درست نیست تا برگردیم و با طریقی حساب شده محاسبات را ارزیابی کنیم و نورافکن مهربانی و فرهنگسازی را به دخمه های تاریک نادانی ها بتابانیم؟

جوان بداند حجاب او را از گزندها حفظ می کند، نه این که او را از همه چیزش جدا می کند.

باید به دختر جوان تفهیم کرد که او چیزهای قیمتی و پربهایش را چرا قایم می کند؟ از همین مثال ساده می توان به او گفت: که وجود با ارزش و زیبایی قیمتی او حیف است که سر راه دزدان قرار بگیرد ،

زیرا : او گران تر از چیزی است که سر کوچه و خیابان به حراجش بگذارد.

حتی از زنانی برایش گفت که روزها و روزها عمرگران بها را در کارگاه ها و آزمایشگاه ها برای تولید علم و دستاوردی بزرگ مایه گذاشته اند، تا حاصل آن را بدون توجه به جنسیتشان به ثبت برسانند.

به آنها نشان داد که زنان وقتی در درون فربه می شوند ، دیگر زینت بیرون یادشان می رود.

آن ها به خودآرایی با تحقیر نگاه می کنند؛  زیرا می دانند در اندیشه و فکر و ذهنشان چیزی را آراسته اند که عرضه اش عیب نیست و خودنمایی آن گوهر هرگز ملامت و مذمت به همراه ندارد .

باید به زبان خودش با جنس مهربان خودش برایش گفت اثرش زودتر و کمرنگ شدنش دیرتر است.

هرگز زور و فشار راه حل مناسبی برای مسئله ی حجاب در جامعه ی ما نیست.

معرفی فرهنگ اصیل اسلامی،‌ با شواهد غیرکلیشه ای، با برپایی نمایشگاه های پوشش و تنوع در آن و جذابیت رنگ ها می تواند برای رغبت جوان به سوی حجابی مقبول و معقول مؤثر باشد.

با جوان باید مسلح به استدلال بود. او حرف های همراه تحکیم را نمی پذیرد؛ اگرچه در برابرش گردن کج می  کند؛  اما این معوجی را تا آخر همراه خواهد داشت.

در صراط مستقیم راه برای رسیدن بسیار است ، باید عاقلانه پیدایش کرد نه با زور که منزل کوتاه است و به زودی ترک می شود.

*کتایون محمودی ، روزنامه نگار اهل سنت

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

* Copy This Password *

* Type Or Paste Password Here *