؛ عوامل اهانت به دلسوزان جامعه

چند روزی‌ست اهل سنت ایران و ارادتمندان شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید در ایران و کشورهای همجوار از توهین‌های بی‌شرمانه‌ی یک «کارشناس شبکه‌ی ولایت» به خشم آمده‌اند. بیانیه‌های محکومیت از سوی اقشار مختلف و برخی مراکز علمی و فرهنگی، سیل پیام‌های محکومیت‌آمیز دوست‌داران مولانا عبدالحمید از داخل و خارج کشور و همچنین ابراز تأسف تعداد اندکی از […]

اشتراک گذاری

چند روزی‌ست اهل سنت ایران و ارادتمندان شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید در ایران و کشورهای همجوار از توهین‌های بی‌شرمانه‌ی یک «کارشناس شبکه‌ی ولایت» به خشم آمده‌اند.

بیانیه‌های محکومیت از سوی اقشار مختلف و برخی مراکز علمی و فرهنگی، سیل پیام‌های محکومیت‌آمیز دوست‌داران مولانا عبدالحمید از داخل و خارج کشور و همچنین ابراز تأسف تعداد اندکی از فرهیختگان شیعه – تا این لحظه- و نشان از التهابی‌ست که بی‌درایتی مسئولین شبکه‌ی ”ولایت“ به‌وجود آورده‌ است.

با توجه به انتساب تنها شبکه‌ی خصوصی ماهواره‌ای که از داخل کشور مدیریت و برنامه تولید و پخش می‌کند به برخی علمای بزرگوار قم، پخش سخنان سخیف و رکیکی نسبت به شخصیتی همچون مولانا عبدالحمید بسیار نگران‌کننده و غیرقابل توجیه است. شخصیت اعتدالی و منش وحدت‌طلبانه‌ی امام جمعه اهل سنت بر هیچ دانای عاقلی پوشیده نیست. اتهامات به‌اصطلاح «کارشناس» شبکه‌ی ولایت چنان بی‌اساس و دور از واقعیت است که مگر فردی سبک‌مغز همچون خود آن کارشناس هتاک بتواند به حقیقت چنین سخنانی باور داشته باشد.

بدون شک کارشناس شبکه‌ی مذکور وقاحت را به اوج رسانده و به تعبیر تکراری خودش این وقاحت «تعارف‌بردار هم نیست»، اما سؤال اینجاست که این فرد چگونه جرأت کرده چنین راحت در مورد یکی از شخصیت‌های بسیار محبوب و مورد احترام میلیون‌ها هم‌وطنش زبان‌درازی کند؟! چند نکته در این باره قابل تأمل است؛‌ نخست اینکه اگر با دقت به ”زبان بدن“ کارشناس بنگریم، آثار تعصبات درونی و اوج عصبانیت او هویداست. «رنگ رخسار خبر می‌دهد از سرّ درون» و البته در این مورد خاص، علاوه بر رنگ رخسار، کلام سخیفش هم از «سرّ درون» این مترسک خبر می‌دهد.

نکته‌ی دیگر اینکه یا جایگاه حضرت شیخ‌الاسلام از دید این کارشناس نابلد مخفی بوده یا محبوبیت و جایگاه والای شخصیتی همچون مولانا عبدالحمید برای این روحانی متعصب و خشک‌مزاج قابل تحمل نیست؛ که البته احتمال گزینه دوم بیشتر است و این حداقل کاری بود که او توانست برای «تخلیه دورنی» خود انجام دهد. سخنان توأم با استرس او نشان از عصبانیت و خشم او از رشد یک جامعه و رهبری آن داشت.

روان‌شناسان معتقدند افرادی که به توهین و تهدید روی می‌آورند، «کمبود» دارند و به همین دلیل دوست دارند خودشان را قدرتمندتر از دیگران جلوه بدهند تا به این طریق بر تزلزل شخصیتی خود غلبه کنند. افرادی که سعی در تحقیر دیگران دارند، با این کار فقط ناراحتی و عصبانیت، نرسیدن به موفقیت و بی‌هدفی خود را در زندگی به نمایش می‌گذارند. قضیه وقتی حاد می‌شود که این طیف از بیماران، آرامش یک جامعه و وحدت و امنیت میلیون‌ها انسان را هدف قرار می‌دهند.

بنابراین، علاوه بر مسئولین قضایی که باید با گردانندگان این شبکه تفرقه‌افکن برخوردی مناسب داشته باشند، اندیشمندان محترم مسئولیت دارند موضع‌گیری‌های هوشمندانه‌ای در مقابل این نوع هتاکی‌ها داشته باشند و روان‌پزشکان عزیز نیز راهکارهای مناسبی برای درمان این قبیل افراد بیمار ارائه دهند. باشد که جامعه ما از تنش‌آفرینی مغرضان در امان بماند.

عبدالحکیم شه‌بخش/ سنی‌آنلاین