شیخ الحدیث مولانا حسین پور: نباید نسبت به اهل سنت تنگ‌نظری وجود داشته باشد

اشتراک گذاری

شیخ الحدیث مولانا سید محمد یوسف حسین پور مدیر مدرسه علوم دینی عین العلوم و امام جمعه‌ی شهر گُشت در خطبه‌های نماز عید سعید قربان (۱۰/ ۱۲/ ۱۴۳۶ = ۲/ ۷/ ۱۳۹۴) در مصلای این شهر، بعد از حمد و ثنای پروردگار و درود بر نبی اکرم صلى الله علیه وسلم، فرا رسیدن عید سعید قربان را به حضار و سایر مسلمین تبریک عرض کرد و گفت: به شما مبارکباد می‌گویم و امیدوارم الله تعالىٰ من و شما را از فیوضات این عید مبارک، بهره‌مند گرداند.

∗ عید جشن روحانی مسلمانان است

مولانا حسین پور خاطرنشان کرد: این عید مبارکی است که باعث خوشحالی و سرفرازی ما و شما قرار می‌گیرد. در دنیا همه‌ی مردم روزهایی دارند که در آن روزها خوشی و شادمانی خود را اظهار می‌کنند و جهت تعظیم و عزت دادن به آن روز جشن می‌گیرند. معنای جشن لذت بردن است که مردم از برگزاری آن مراسم لذت حاصل کنند. لذا لذتی که انسان به آن دست می‌یابد بر دو گونه است: یک قسمت سهم جسم و بدن است و قسمت دیگر به روح برمی‌گردد. همه می‌دانیم که ارزش ما و شما به روح وابسته است که هرگاه از ما و شما گرفته شود، این بدن به هیچ دردی نمی‌خورد؛ گر چه ظاهراً دست سالم و بدن همان بدن است و در آن شکستگی و… نیامده، اما به محض بلند شدن روح دیگر بدن به دردی نمی‌خورد که اگر آن را در خانه رها کنیم، عفونت می‌کند و بیماری‌زا می‌شود. پس معلوم گردید که ارزش بدن به همان نفس کشیدن ماست. لذا همان‌گونه که برای بقای این بدن نیاز است که آن را به وسیله‌ی غذا و دوا حفاظت کنیم، روح هم نیاز به غذا و دوا دارد. به همین خاطر پیامبر صلى الله علیه وسلم جهت نگهداری هر یک از بدن و روح، برنامه‌ی اسلامی را پیاده کرد. اگر به روح نرسیم، گرچه ازلی نیست، اما ابدی است و نمی‌میرد؛ ولی ضعیف و پژمرده می‌شود و ضعف و پژمردگی او برای بدن سودمند نخواهد بود. لذا آنچه روح از آن‌ها خوشحال و شادمان می‌شود، عبادات هستند؛ نمازهای پنجگانه، روزه‌ی ماه مبارک رمضان، حج، زکات، تلاوت قرآن، کسب و کار جهت برآورده کردن هزینه‌های خانواده، دیداربینی و رسیدن به خویشاوندان و… این‌ها همه روح را تغذیه و تقویت می‌کنند. البته این را هم بدانیم که شیطان در کمین است تا روح را لکه‌دار و پژمرده کند، و گناهانی که از ما سر می‌زنند، ضربه‌های روحی هستند که به سبب آن‌ها روح ناراحت می‌شود؛ اما بدانیم که خداوند متعال نسبت به بندگان خود مهربان است و برای بدن ما و شما زمین و آسمان را آمادگی داده تا اسباب روزی را در اختیارمان بگذارند، گرچه گاهی سرکشی ما آن‌قدر زیاد می‌شود که خداوند با قحط‌سالی به ما گوشمالی می‌دهد تا این خرابکاری‌ها و فسادکاری‌ها را کنار بگذاریم.

∗ در روز عید جسم و روح شادمان می‌شوند

حضرت شیخ الحدیث با توجه به روز عید قربان خاطرنشان کرد: امروز که روز عید قربان و سبب شادمانی ماست که دلیل آن لباس نو، استعمال خوشبویی و خورد و نوش است؛ چرا که خداوند در روز عید روزه را حرام قرار داده است؛ چون همه‌ی مردم مهمان خداوند هستند. اما استفاده‌ی روحی، همین نماز عید و تکبیرات تشریق هستند: «الله أکبر، الله أکبر، لا إلٰه إلا الله، الله أکبر، الله أکبر، ولله الحمد.» و اظهار مسرت دیگر، تقدیم قربانی‌هاست که در روایات آمده است: «در مقابل هر مویی از حیوان، برای قربانی کننده یک ثواب نوشته می‌شود و یک گناه از او کم می‌گردد.» از این معلوم می‌شود که جشن‌های ما دو جهت دارند که هم بدن را شادمان می‌کنند و هم روح را، اما جشن‌های ملی و اجتماعی این‌گونه نیستند، بلکه از آن‌ها لذت روحی حاصل نمی‌شود.

مولانا حسین پور هم‌چنین به قصه‌ی یکی از یهود با حضرت عمر رضی الله عنه اشاره داشت که او به حضرت عمر گفت: اگر آیه‌ی ﴿اَلَیومَ أَکمَلْتُ لَکمْ دِینَکمْ…﴾ در کتاب ما نازل می‌شد، ما روز نازل شدنش را جشن می‌گرفتیم. حضرت عمر رضی الله عنه به او گفت: من کاملاً یاد دارم که این آیه در روز جمعه و نهم ماه ذوالحجه و در میدان عرفات نازل گردید که ما هم جمعه و هم روز عرفه را جشن می‌گیریم.

ایشان با یادآوری صحنه‌ی تجمع عظیم مسلمانان در میدان عرفات افزود: کسانی که به حج مشرف شده‌اند، می‌دانند که اجتماعی میلیونی مردم در میدان عرفات حاکی از این جشن اسلامی که مردم کفن‌پوشان و دست از دنیا کشیده در آن‌جا حاضر شده و با گریه و زاری دستهایشان به بارگاه إلٰهی دراز است که هم برای خود و هم برای دیگر مسلمانان دعای خیر می‌کنند.

مدیریت عین العلوم گشت به بیان اینکه زمانی روح لذت می‌برد که سالم بوده و پژمرده نباشد، به بیان داستانی از روح سالم و لذت بردن از مناجات نیمه شب پرداخت و گفت: شیخ عبدالقادر گیلانی را به علت کثرت مراجعین، خانقاه و مهمان‌نوازی‌اش هزینه‌بردار بود. شاه افغانستان، سلطان سنجر خواست که برای او خدمتی انجام دهد، لذا نامه‌ای برای او فرستاد که من مالیات ولایت نیمروز را در اختیار تو گذاشتم که با آن هزینه‌های مراجعین و مهمانان را بپردازی. اما چون سطح فکر شیخ بسیار بالا و ارتباطش با خدا خیلی نزدیک بود، در جواب نوشت:

چون چتر سنجری رخ بخت من سیاه باد /∗/ گر در سر رود هوس مُلک سنجرم

زانگه که من خبر یافتم از مُلک نیم شب /∗/ من ملک نیمروز به یک جو نمی‌خرم

∗ عید قربان، عید فداکاری است

دبیر کل شورای هماهنگی مدارس اهل سنت سیستان و بلوچستان، هم‌چنین عید سعید قربان را عید برپایی فداکاری دانست و افزود: خداوند در این روز از حضرت ابراهیم علیه السلام امتحان سختی گرفت. همه می‌دانیم که لقب حضرت ابراهیم، ”خلیل الله“ است؛ خلیل کسی است که به جز از خدا با کسی دیگر دوستی نداشته باشد. رسول اکرم صلى الله علیه وسلم در روزهای پایانی زندگانی‌اش فرمود: «از میان شما مردم آن چنان که مال و جان ابوبکر به من فایده بخشید، مال و جان دیگری فایده نبخشید و اگر من کسی را خلیل می‌گرفتم، آن ابوبکر بود، اما خلیل من فقط الله است.» آری! این‌جاست که دوستی ابوبکر، عمر، عثمان و علی کنار می‌رود و آن‌حضرت صلى الله علیه وسلم فقط دوستی الله تعالىٰ را اظهار می‌نماید. لذا الله تعالىٰ برای اینکه ما و شما هم درس بگیریم، به حضرت ابراهیم چنین نشان داد که فرزندش را قربان کند؛ فرزند هر اندازه محبوب باشد، اما در مقابل الله، خیر؛ لذا از خودِ فرزند مشوره می‌گیرد: ﴿یا بُنَیَّ إِنِّی أَرَىٰ فِی المَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَىٰ﴾؟ فرزند هم فرزند ابراهیم است؛ پدر در چه حدی باشد، پسر هم از او اثر می‌پذیرد، لذا در جواب گفت: ﴿یا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَر﴾؛ آنچه به تو دستور داده شده، انجام بده. لذا فرزند را به کشتارگاه بُرده و او را به پشت خواباند تا با دیدن چهره‌اش نرمدل نشود. اما الله تعالىٰ به حضرت جبرئیل گفت: این بنده‌ی من امتحانش را خوب پس داد، لذا اسماعیل را بردار و گوسفندی را به جایش بگذار. همچنین شد که خداوند می‌فرماید: ﴿وَفَدَینَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ﴾.

امام جمعه‌ی گُشت خاطرنشان کرد: خداوند چنین امتحان بزرگی را از ما و شما برداشت و امتحان بسیار کوچکتری از ما گرفت که اندکی از مال خود را برای قربانی فدا کنیم. مخصوصاً امروزه که فراخی رزق و روزی است، کمتر کسی وجود دارد که بر او قربانی واجب نباشد؛ بالأخص زنان و دختران جوانی که به هنگام ازدواج مهریه‌ی معجلی که به آن‌ها تعلق می‌گیرد، اکثراً به حد نصاب زکات و حتىٰ بیش‌تر از آن است و اگر خود آن‌ها کارمند و مشغول به کار باشند که درآمدشان بیش از مردان خواهد بود؛ چون در هر صورت نان و نفقه‌ی آن‌ها برعهده‌ی مردان است.

∗ دولت نباید نسبت به اهل سنت تهران تنگ‌نظری کند

شیخ الحدیث مولانا حسین پور در بخش دیگری از سخنان خویش با توجه به محدودیت‌های نمازهای جمعه و عیدین برای اهل سنت تهران گفت: با توجه به آنچه که در قانون اساسی آمده که همه‌ی اقوامی که در کشور زندگی می‌کنند، حق آزادی دارند و این حق را هم دارند که مراسم دینی و مذهبی خود را آزادانه به جا بیاورند و این در ماده دوازدهم قانون اساسی مشخص شده است. اما امروز ما باید این گلایه را از دولت جمهوری اسلامی داشته باشیم که به اهل سنت و جماعت در تهران اجازه نمی‌دهند که مستقلاً نماز عید یا جمعه‌ی خود را برگزار کنند. خواسته‌ی همه‌ی ملت از دولت این است که در این‌جا تنگ‌نظری نشان ندهد، بلکه سعه‌ی صدر نشان دهد و همان‌طور که خودشان مراسم خویش را به صورت آزادانه انجام می‌دهند، ما را هم بگذارند که مراسم خود را آزادانه به جا بیاوریم.

∗ به وقت قربانی نکات بهداشتی رعایت گردند

مولانا حسین پور هم‌چنین از مردم خواست که به هنگام قربانی و ریختن خون و فضلات آن نظافت و نکات بهداشتی را رعایت کنند تا با تکیه بر پروردگار از بروز بیماری‌ها پیشگیری شود.

∗ با آموزش و پرورش در ریشه‌کنی بیسوادی همکاری کنیم

ایشان هم‌چنین بحث تعلیم و تعلم را جدی دانست و افزود: همان‌طوری که ما و شما باید دین مبین اسلام و تعالیم اسلامی توجه خاصی داشته باشیم، با آموزش و پرورش که خواستار ریشه کنی بیسوادی است همکاری کنیم و افراد زیر ۴۵ سال که از نعمت سواد محروم‌اند، باید به سوادآموزی رو بیاورند و دانش آموزانی که ترک تحصیل کرده‌اند، دوباره به مدارس بازگردند و حداقل تا مقطع دیپلم به تحصیلات خود ادامه دهند و در این باره با آموزش و پرورش همکاری کنند؛ چرا که سطح سواد، زندگی را بهتر خواهد کرد.

∗ سرداران طوایف باید جلوی ناامنی در منطقه را بگیرند

امام جمعه‌ی گُشت با توجه به اینکه مدتی است در منطقه و راه‌های دَور و اطراف راهزنی و سرقت مسلحانه وجود دارد، از معتمدین و سرداران طوایف خواست که جلوی این هرج و مرج‌ها را بگیرند و نسبت به تأدیب این افراد بی‌تربیت اقدام نمایند.

∗ حکم حلالیت طلبیدن در روز عید

مولانا حسین پور در پایان، به کیفیت اقامه‌ی نماز عید که شش تکبیر زائد از نمازهای دیگر دارد، اشاره کرد و نسبت به دعای بعد از خطبه گفت: دست بلند کردن و دعا کردن بعد از خطبه لازم نیست؛ اما مناسب است و حلالیت طلبیدن در این‌جا ارزشی ندارد و اگر واقعاً کسی بر دیگری حقی دارد، حقش را پرداخت کند و اگر توان پرداختش را ندارد، به منزلش رفته و عجز خود را بیان دارد و از او حلالیت بطلبد؛ تنها در روز عید با این گفتن که تو را حلال کردم و مرا حلال کن، حقی ساقط نمی‌شود. ما و شما اوّلاً سعی‌مان بر این باشد که حق هیچ مسلمانی را پایمال نکنیم و برایش ناراحتی به وجود نیاوریم، آبرویش را نریزیم، مالش را نبریم و به او اذیت و آزاری نرسانیم؛ پیامبر صلى الله علیه وسلم می‌فرمایند: «المُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ المُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَیدِهِ»؛ مسلمان واقعی کسی است که مسلمانان دیگر از دست و زبان او در امان باشند. لذا کسانی که مسلمانان دیگر از دست و زبان آن‌ها آزار و اذیت می‌بینند، بدانند که در مسلمانی آن‌ها خلل وجود دارد.

منبع: سنت آنلاین