سفر اساتید مدرسه دارالقرآن به مدرسه دینی شورشادی زاهدان
سفر جمعی از اساتید مدرسه دارالقرآن سراوان به بعضی از مدارس موفق شمال استان / قسمت چهارم 📍 حوزه علمیه تعلیم القرآن شورشادی زاهدان 📅 عصر سه شنبه ۱ شهریور ۱۴۰۱ مدرسه دینی تعلیمالقرآن شورشادی زاهدان از مدارسی است که موفقیت و ممتاز بودن آن زبانزد خاص و عام است. این مدرسه در یک منطقه […]
سفر جمعی از اساتید مدرسه دارالقرآن سراوان به بعضی از مدارس موفق شمال استان / قسمت چهارم
📍 حوزه علمیه تعلیم القرآن شورشادی زاهدان
📅 عصر سه شنبه ۱ شهریور ۱۴۰۱
مدرسه دینی تعلیمالقرآن شورشادی زاهدان از مدارسی است که موفقیت و ممتاز بودن آن زبانزد خاص و عام است. این مدرسه در یک منطقه روستایی قرار گرفته است که رفت و آمد به آن چندان آسان نیست. از نظر طبیعت و فضای تفریحی نیز چندان دلچسب نیست و قوانین این مدرسه نیز مطابق میل هر طلبهای نیست؛ اما راز این همه محبوبیت بین طالبان علم و ممتاز بودن آن در بین دهها مدرسه دینی دیگر چیست؟ آیا امکانات آموزشی پیشرفتهای در آن مهیا شده؟ یا شاید روشی جدید و مدرن برای تحصیل علم در پیش گرفتهاند؟ برای یافتن پاسخ این سوالات به طرف شورشادی حرکت کردیم.
نیم ساعت قبل از نماز عصر بود که به مدرسه تعلیمالقرآن شورشادی وارد شدیم. فضای تمیز و خالی از هرگونه زباله مدرسه نشان دهنده نظمی بود که در آن حکم فرما بود. تمام طلاب در کلاسهای درس خود بودند و کسی در حیاط دیده نمیشد؛ بجز چند نفر از طلاب قدیمی مدرسه دارالقرآن که در حال حاضر در این مدرسه خوشنام در حال تحصیل بودند.
به همراه طلاب عزیز خود به یکی از اتاقهای مدرسه رفتیم؛ اتاقهایی که سادگی و قدیمی بودن آن به دل مینشست. دقایقی بعد مولانا حفیظ الله (حفظه الله) ناظم محترم مدرسه به جمع ما اضافه شد.
ایشان شخصیتی بسیار سادهپوش و متواضع بود. احترام و هیبتی که در بین طلاب داشت حتی ما را نیز از سخن گفتن بیمهابا و بدون تکلف باز میداشت. از ایشان راز موفقیت این مدرسه را جویا شدیم. اما ایشان مدرسه خود را موفق نمیدانست و از کاستیها و موانع موفقیت برایمان گفت. مشخص بود که در وجود ایشان همچنان شوق برای تعالی و ترقی بیشتر موج میزد و برای بهتر شدن مدرسه تلاش میکرد.
مولانا حفیظ الله دو چیز را از بزرگترین موانع موفقیت و عوامل سستی و ضعف در مدارس دینی میدانست: ۱. موبایلهای هوشمند ۲. سهولت رفت و آمد طلاب به منزل؛ ایشان معتقد بود امروزه هم طلاب و هم اساتید گرفتار موبایلها شدهاند و استفاده زیاد از موبایلها باعث شده که طلاب و اساتید توجهی به مطالعه و تحقیق دروس نداشته باشند. همچنین ناظم تعلیمات مدرسه شورشادی، سهولت رفت و آمد به منزل را سمی خطرناک برای طلاب میدانست. چرا که وقتی طلبه روز پنجشنبه میخواهد به خانه برود، از روز قبل یعنی چهارشنبه فکرش مشغول است و برای درس تمرکز حواس ندارد؛ بعد از بازگشت از خانه نیز، روز شنبه همچنان فکرش در کارهای خانه مشغول است و تمرکزی بر روی دروس خود ندارد. به همین صورت از هر هفت روز یک هفته، تنها سه یا چهار روز برای درس وقت دارد.
مولانا حفیظ الله (حفظه الله) آدمی بسیار متواضع و کمگوی بود و صحبتهای خود را به صورت مختصر و مفید بیان میکرد. ما نیز تلاش بیشتری برای اینکه صحبتهای اضافه از ایشان بشنویم، انجام ندادیم و به همین راهنماییهای مختصر و البته راهگشای ایشان بسنده کردیم.
نماز عصر را خواندیم و برای اینکه شب به زاهدان برسیم، زودتر از محضر مولانا حفیظ الله و طلاب دارالقرآنی که در مدرسه شورشادی درس میخواندند خداحافظی کردیم.
ادامه دارد… قسمت های بعدی در صفحه اینستاگرام مدرسه دارالقرآن سراوان Instagram.com/Darulquran.ir
دیدگاهتان را بنویسید